دلم تنگ است

دلم تنگ است برای کسی که نمی داند...

نمی داند که بی او به دشت جنون می رود دلم...

می دانم که اگر نزدیکش شوم، دور خواهد شد....

پس بگذار که نداند بی او تنهایم...

دور میمانم که نزدیک بماند...

 

گاهی دلم می خواهد خودم را بغل کنم!

ببرم بخوابانمش!

لحاف را بکشم رویش!

دست ببرم لای موهایش و نوازشش کنم!

حتی برایش لالایی بخوانم،

وسط گریه هایش بگویم:

غصه نخور خودم جان!

درست می شود!درست می شود!

اگر هم نشد به جهنم...

بالاخره تمام میشود...

 

.. 

!

 

 

گریز و درد ...................

گریز و درد ...................

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
                             راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از درد بی امید
                                       در وادی گناه و جنونم کشانده بود
رفتم که داغ بوسه پر حسرت ترا
                       با اشکهای دیده ز لب شستشو دهم
      رفتم که نا تمام بمانم در این سرود
                   رفتم که با نگفته بخود آبرو دهم
                          رفتم ‚ مگو ‚ مگو که چرا رفت ‚ ننگ بود
    عشق من و نیاز تو و سوز و ساز ما
                             از پرده خموشی و ظلمت چو نور صبح
                                                               بیرون فتاده بود یکباره راز ما
       رفتم که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
                                                        در لابلای دامن شبرنگ زندگی
                                  رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
                                            فارغ شوم ز کشمکش و جنگ زندگی
      من از دو چشم روشن و گریان گریختم
                          از خنده های وحشی طوفان گریختم
                                      از بستر وصال به آغوش سر هجر
                        آزرده از ملامت وجدان گریختم
     ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
                       دیگر سراغ شعله آتش زمن مگیر
                              می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم
                                          مرغی شدم به کنج قفس بسته و اسیر
     روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
                        در دامن سکوت بتلخی گریستم
                                   نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
                                            دیدم که لایق تو و عشق تو نیست

دلم برای خودم تنگ میشود

آوای باد انگار آوای خشکسالی ست 

 

 

دنیا به این بزرگی یک کوزه سفالی ست. 

 

 

باید که عشق ورزید,باید که مهربان بود 

 

 

زیرا که زنده ماندن هر لحظه احتمالی ست

 

  آنجا که کشتن عاطفه فرهنگ میشود

 

    دلها برای مردن گل سنگ میشود

 

 من بیصدا به یاد خودم ساز میزنم

 

  آری

         

   دلم برای خودم تنگ میشود