س
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این دل درد آشنا دیوانه است
میروم شاید فراموشت کنم
در فراموشی هم آغوشت کنم
میروم از رفتن من شاد باش
از عذاب دیدنم آزاد باش
آرزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخورد های سرد را
آرزو دارم شبی تنها شوی
لحظه ای هم غصه با غم ها شوی
آرزو دارم بفهمی درد چیست
آنکه بشکسته دلش از درد کیست
آرزو دارم دمی عاشق شوی
سینه سوز و هم دم مشکل شوی
آرزو دارم بفهمی عشق چیست
آنکه هر لحظه بیادت بوده کیست
من سخن کوتا کنم از آرزو
آرزویت بوده هر دم آرزو
من که هر لحظه تو را یاد کنم
با یاد تو هر دم دل خود شاد کنم
من که در بازی عشق باخته ام
در کنج خرابه خانه ای ساخته ام
در کنج خرابه به تو من فکر کنم
با هر نفسم اسم تو را ذکر کنم
با ذکر تو در دل آتش افروخته ام
در بازی عشق عاقبت سوخته ام
من که هر دم سوخته ام در غم تو
عاقبت جان بدهم در ره تو
سکوت عجیبی دارد اینجا
تنها من مانده ام و خیال بودنت، خنده هایت و نوشته هایم که …
با دلم چه کرده ای!؟ با من چه می کنی !؟
دلم برایت تنگ می شود
وقتی می خواهمت
وقتی بلند بلند می خوانمت ونیستی، تنهایی عجیبی است
دیوانه ام می کند گاهی …
می دانم آرزوی دیدنت فقط خیالیست شیرین …
کاش اینجا بودی
درست روبروی من!
سکوت می کردیم و در آن سکوت
من جرعه جرعه از شهد نگاهت سیراب می شدم
کاش می دانستی دلتنگی با دلم چه ها می کند
کاش می دانستی دلم…
